Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Me wear pretty shoes one day.


Το είδα τελείως τυχαία στην εφημερίδα τη Δευτέρα το πρωί. Ο David Sedaris στην Αθήνα, στην Ελληνο-Αμερικανική Ένωση θα διαβάσει αποσπάσματα από βιβλία του. Το έγραφε και το Αθηνόραμα, αλλά δεν το είχα προσέξει και κρίμα που το αγοράζω κάθε βδομάδα και δεν προλαβαίνω να το διαβάσω και μετά από μερικές μέρες βλέπω ότι έγινε η τάδε συναυλία και το δείνα θεατρικό και δεν πήγα γιατί δεν το είχα προσέξει. Τέλοσπάντων, αυτό το πρόλαβα και είπα θα πάω οπωσδήποτε. Πήρα κάποιους φίλους τηλέφωνο να έρθουν, η μία είχε barre-a-terre, η άλλη δικαστήριο, ο τρίτος έπαιζε ποδόσφαιρο και τελικά πήρα τον τελευταίο που περίμενα να έρθει, ο οποίος έχει λίγο το στύλ " σας παρακαλώ, δεν θα θέλα" και είναι δεξιών και άκρως συντηρητικών απόψεων, αλλά με έχει συνοδέψει σε δύσκολες στιγμές που κανένας δεν ήθελε να έρθει, κάτι αντιρατσιστικά φεστιβάλ και πορείες του Ευρωπαικού Φόρουμ, οπότε τον προειδοποιήσα ότι ο συγγραφέας είναι γκέι και το περιβάλλον θα είναι λίγο gay-friendly, αλλά δεν τον ένοιαξε, δεν θα μας κολλήσει, είπε και χάρηκα που είναι τελικά ανοιχτόμυαλος (αν και το θεωρεί μικρόβιο), που να ήξερε βέβαια... Επίσης, πρέπει να σημειώσω ότι κανένας δεν ήξερε ποιός είναι αυτός ο Sedaris, μάλλον για Ινδό τον έκαναν, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν και να μάθουν...δικαστήριο, πιέ-α-τέρ, ποδόσφαιρο κλπ κλπ.


Εντάξει, φτάσαμε εκεί. Σιγά σιγά γέμισε η αίθουσα, ήταν και ο Χωμενίδης και κάνα δύο ωραίες κοπέλες, Αμερικανίδες σίγουρα, αφού δεν είχαν βαφτεί σαν να πηγαίναν στη δεξιώση του πρέσβη και μερικά συμπαθητικά ως ωραία παιδιά, ένας είχε και τρομερούς δικέφαλους. Ο Sedaris ήταν άψογος. Διάβασε τρεις ιστορίες του και η αίθουσα δονούνταν από τα γέλια, κυρίως αυτοί που δεν τις είχαν διαβάσει. Το ξενερωτικό ήταν που έπρεπε να διαβαστεί και η ελληνική μετάφραση...η δημοσιογράφος έκανε καλή προσπάθεια, ήξερε ότι ο κόσμος ψιλοβαριόταν να ξανακούσει τις ίδιες ιστορίες στα ελληνικά, αλλά εντάξει, όλα πήγαν καλά. Στο τέλος υπέγραψε και βιβλία ο Sedaris και όταν υπέγραψε και το δικό μου ένοιωσα σαν τον Will Truman στον 8ο κύκλο του Will & Grace που πάει με μία κούκλα στον ηθοποιό που έπαιζε τον Sulu στο Star Trek και του λέει: "Um... Mr. Takei? I'm a huge fan. Would you sign my doll? Oh, God. That sounded so girly. I-- I'm an admirer of your work. Would you sign my doll?"


Τέλοσπάντων, γελάσαμε απίστευτα, το χάρηκα τόσο που μπόρεσα και τον είδα από κοντά, ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία. Αλλά αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση δεν ήταν ο Sedaris, αλλά ένα παιδί που καθόταν σε παραδιπλανή θέση. Ήταν ωραίο παιδί, με τον που μπήκε τον πρόσεξα, αλλά φορούσε ένα ζευγάρι παπούτσια που ήταν χρυσά με κάτι μικρές λεπτές μαύρες γραμμές ή έτσι μου φάνηκε. Οπότε και εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι. Είτε εγώ δεν έχω καμία ιδέα από ντύσιμο, είτε αυτός είχε το πρόβλημα. Επίσης, και επειδή το παιδί φαινόταν ότι είτε ήταν gay, είτε ήθελε να είναι, άρχισα να σκέφτομαι μήπως το γεγονός ότι είμαι τελείως εκτός του κύκλου με έχει οδηγήσει σε αιρετικές ενδυματολογικές επιλογές για το χώρο και αυτός απλά φορούσε τα πιο τέλεια παπούτσια που μπορεί να φορέσει ένας gay. Και το ερώτημα αυτό γιγαντώθηκε μέσα μου, ιδίως τώρα που ψάχνω παπούτσια για κουστούμι και όλα μου φαίνονται υπερβολικά eccentric και μάλλον θα καταλήξω σε κάτι κλασσικά ζευγάρια της Boss, που είδα στο Χαλάνδρι. Τελικά τα χρυσά παπούτσια είναι στη μόδα ή όχι? Και πως θα μπορούσα να ρώταγα το συγκέκριμενο άτομο, χωρίς να το προσβάλλω και χωρίς να μου να αρνηθεί να μου δώσει το τηλέφωνο του, νομίζοντας ότι είτε είμαι βλάχος, είτε εξαιρετικά αγενής.


Και εντέλει, όλα αυτά είναι και ο λόγος για τον οποίο άρχισα αυτό το μπλογκ. Να μου λυθούν κάποιες απορίες και να μπορέσω να πω αυτά που δεν μπορώ να πω στους φίλους μου, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα από Sedaris και χρυσα παπούτσια και οι οποίοι μου είπαν ότι αν ήξεραν ότι θα είχε γέλιο θα ερχόντουσαν, ότι τελικά το δικαστήριο πήρε αναβολή και ότι το ποδόσφαιρο δεν έγινε γιατί δεν μαζεύτηκαν άτομα.


5 σχόλια:

cobden είπε...

Είμουν κι εγώ στον Σεντάρις, αλλά δεν το είδα το παιδί με τα χρυσά παπούτσια (ούτε αυτό με τους εντυπωσιακούς δικέφαλους, εκτός αν εννοείς εμένα:PP).Ήταν ωραία βραδιά, αν και, έχεις δίκιο όταν γράφεις πως κούρασαν οι διπλές αναγνώσεις!(και η δημοσιογράφος που καθόταν δίπλα στον Σεντάρις, έκανε κάποιες αποτυχημένες απόπειρες χιούμορ!).Πάντως ο Σεντάρις είναι τρομέρος!

DrFinch είπε...

Κάπου διάβασα ότι θα κυκλοφορήσει καινούργιο βιβλίο του. Δεν ξέρω πότε. Αναμένουμε. ¨
Μάλλον εσύ θα ήσουν με τους εντυπωσιακούς δικέφαλους΄. :))) Αν ναι, τι να πω....συγχαρητήρια! Αξιος, άξιος!

Provato είπε...

γαμώτο, δεν πήγα και πολύ στεναχωρέθηκα. το ξέχασα εκείνο το βράδυ, το πιστεύεις. τι να πω, πόσο χαζός γίνομαι ώρες ώρες είναι απίστευτο.

ενηγουέη καλή αρχή στο blog σου. γράφεις ωραία. μ΄αρέσει.

DrFinch είπε...

φχαριστώ για τις ευχές, πρόβατο. Εντάξει ψιλομάπα τα γραπτά μου. Το μπλογκ το άρχισα για να ακούσω και καμία γνώμη και να πω και καμία κουβέντα με τους παλιόυς και καθιερωμένους.

Provato είπε...

μπα! ακόμα δεν βγήκαμε από το αυγό και αρχίσαμε να διαφωνούμε με τους παλιούς; Λολ!

άκου ψιλομάπα! λολ